Het teruggevonden licht

Uit: Herinner je Zelf (pag 260)

HET TERUGGEVONDEN LICHT

Binnenin mij is de vlam zoveel sterker gaan schijnen. Hij heeft nog niet eerder zo 'VREDIG' gevoeld als nu. Zo 'EEUWIG'. Er is een groot vertrouwen dat, mocht er in de toekomst nog iets van dit lichaam gaan wegvallen, dit niets meer af kan doen aan die vlam. Ze kan hooguit nog wat helderder gaan schijnen, als dit lichaam na zijn diensten gedaan te hebben, niet meer nodig zal zijn. Dat is toekomstmuziek, maar voorlopig blijf ik bij wat er nu is. Dat 'nu' is heel weldadig. Ik zou de wereld in willen zingen: " Mensen het is niet erg als je lichaam aan kracht in moet leveren. Het is niet gemakkelijk, maar het is niet erg! Als we in contact blijven met het wezen in ons kan niets ons schaden. Onze lampen blijven branden. Onze zielen zullen ooit, bevrijd van alle pijn en verlangens, geheel genezen zijn en net zo schijnen als die GROTE KRACHTBRON, als HET UNIVERSUM,  als DE KOSMOS, als GOD of geef HET zo je wenst een heel nieuwe naam. We hoeven dat LICHT alleen maar terug te vinden. Het LICHT wat ons met de universele LICHTBRON en met elkaar verbindt".